Podać rękę, czy nie podać - savoir-vivre (RMF 24)

Szachiści nie mają z podaniem ręki jakichkolwiek problemów!!
Od samego początku uczeni są szacunku dla przeciwnika!!
Zdjęcie z rozrywanych obecnie mistrzostw świata do lat 20
w Khanty Mansiysku (Rosja)

Życie prywatne, czyli savoir-vivre

W myśl savoir-vivre’u, czyli zasad opisujących nasze życie prywatne jako pierwszy rękę wyciąga starszy do młodszego. Mówimy tu oczywiście o zauważalnej różnicy wieku. W sytuacji spotkania z kimś starszym można więc się ukłonić (dosłownie - głową i w przenośni - mówiąc "dzień dobry"), pozdrowić drugą osobę, ale gestu nie należy inicjować. Lepiej poczekać aż zrobi to starszy.

Pierwsza rękę podaje kobieta mężczyźnie. Wczoraj obserwowałem pożegnanie pani i pana w kawiarni. Na chwilę przed rozejściem się, pan skłonił lekko głowę i, jak się domyślałem, zaczął wypowiadać słowa pożegnania, ale uścisku dłoni nie zainicjował. Zrobiła to dopiero kobieta. I słusznie. Drogie panie, pamiętajcie o tym, że macie pierwszeństwo w wykonywaniu tego gestu. Jeśli więc np. pojawiacie się na spotkaniu, na którym obecni są mężczyźni, śmiało wyciągnijcie dłoń w ich kierunku pierwsze.

A co w sytuacji, gdy starszy mężczyzna spotyka młodszą kobietę? Jeśli mowa o czterdziestolatku, który spotyka trzydziestolatkę, to kobieta będzie miała pierwszeństwo. Jeśli pan ma lat sześćdziesiąt, a pani dwadzieścia, to dwudziestolatka poczeka na gest starszego pana, a nie odwrotnie.

Dłoń jako pierwsze podają osoby znane tym nieznanym, osoby, które cieszą się uznaniem lokalnej społeczności lub też całego kraju tym osobom, które wiodą szczęśliwe anonimowe życie. W małym miasteczku to burmistrz spotykający się z mieszkańcem zdecyduje, czy uścisnąć mu dłoń. W stolicy to aktor lub piosenkarz, do którego się uśmiechnęliśmy na znak, że go rozpoznaliśmy zdecyduje, czy podać nam rękę, czy nie.  

Życie zawodowe, czyli etykieta w biznesie

W życiu zawodowym, powiada się, nie ma płci, jest za to hierarchia. Stąd też pierwszeństwo ma zawsze osoba na wyższym stanowisku przed tą, która zajmuje stanowisko niższe. Jeśli spotyka się dyrektor i zastępca kierownika, to do dyrektora będzie należała decyzja, czy podać rękę, czy też nie. Tak się dzieje nawet w przypadku, gdy osoba na niższym stanowisku to kobieta, a na wyższym - mężczyzna.

Wyobraźmy sobie taką sytuację: do gabinetu dyrektora wchodzi dyrektor innej firmy ze swoją asystentką. Dyrektor (gospodarz) poda rękę na powitanie najpierw dyrektorowi (gościowi), a dopiero potem jego asystentce.

Osoby powszechnie znane, cenione, które zajmują ważne stanowiska z punktu widzenia państwa czy społeczeństwa będą miały pierwszeństwo przed osobami, które zajmują nawet najwyższe stanowiska w hierarchii zawodowej. Prezes, który w swojej firmie jest na szczycie drabiny stanowisk, podczas powitania z ministrem nie będzie się spieszyć z wyciąganiem ręki, lecz poczeka aż przedstawiciel rządu wykona ten gest. Wójt gminy poda rękę dyrektorowi szkoły, nie odwrotnie.

W przypadku osób zajmujących te same stanowiska liczy się zasada: kto pierwszy, ten lepszy.

O czym warto pamiętać?

Niepodanie ręki to poważny afront. Jeśli jednak ktoś nam ręki nie poda, to lepiej nie wykonywać gestu zaczesywania włosów, znanego z komediowych filmów. Cóż, opuśćmy rękę i tyle.

Czytaj na http://www.rmf24.pl/tylko-w-rmf24